چقدر زود گذشت....

وبلاگم با همه ی بدی هاش و بی فایده گی هاش یک ساله شد.

یه روزگاری نمی تونستم به کلاس ویولن برم اون زمان بود که به فکر ساخت این وبلاگ افتادم. اون زمان بود که درک کردم-عجب دردیست دور از یار بودن- وتصمیم گرفتم با نوشتن این وبلاگ هم خودم رو وادارکنم که دست از تلاش برندارم، هم اگر قابل بوده باشم باری رو از رو دوش خسته ای بردارم و گامی بر دارم در جهت بهبود اوضاع موسیقی ایران. نمی دونم نظر شما چیه. توی این یک سال حداکثر شاید 1 یا 2 نفر بودن که نظر واقعی و جامع و مربوط به موضوع این وبلاگ رو ارائه دادند.نمی دونم...تا حالا واقعا تونستم بهتون کمک کنم یا نه.به نظر خودم نه، نتونستم.

ویولونیست ایرانی با یه هدف مقدس شروع شد، یه هدف متعالی. امید که بتونه به هدفش برسه...

آیا ویولونیست ایرانی :

بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و باتمام افق های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید...

صداش به شکل حزن پریشان واقعیت بود
و پلک هاش مسیر نبض عناصر را به ما نشان داد
و دست هاش
هوای صاف سخاوت را
ورق زد
و مهربانی را
به سمت ما کوچاند...

به شکل خلوت خود بود
و عاشقانه ترین انحنای وقت خودش را
برای آینه تفسیر کرد ...

و او به شیوه باران پر از طراوت تکرار بود
و او به سبک درخت
میان عافیت نور منتشر می شد

و 

تب! جدیدی چند وقت پیش بین بلاگرها پیچید که تقریبا بعد از یلدا بازی فراگیرترین موضوع مشترک برای نگاردن شد . این بار بلاگرها از عوامل تاثیرگذار بر زندگی و روحیاتشان نوشتند .
کسی من را دعوت نکرد ه، اما چون موضوع جالبی بود چند روز روش فکر کردم و بعد رسیدم به چند خط زیر

تاثیر گذار ترین حادثه زندگی من، ورودم به دنیای موسیقی بود که نگاه من رو به زندگی عوض کردو شد مانا ترین خاطره ی من.با همه ی تلخی ها و شیرینی هایش…

ورودم به این عالم بی همتا آنچنان بچه گانه شروع شد که شرم دارم از بازگو کردنش....

در این عالم زیبا سازی نیست که من آرزوی نواختنش را نداشته باشم و نغمه وآوازی نیست که من شیفته اش نشوم مگر، آن نغمه بدل ها ی فاسد که نمی توان نام موسیقی را برآن ها نهاد.

امیدوارم شما هم شرکت کنید 

فردا روز شهادت دریاست، باران بند بند انگشتان درختان را می شمارد و از سرشاخه های فروتن بید های مجنون فرود می آید.روز شهادت کسی که مادر خورشید های دنباله داری است که تا هنوز تاریخ زلالی زمین را تضمین کرده اند.

ای بانوی آب و آیینه! گیاهان از زمین به یاد تو سبز می رویند و شقایق ها از ازل تا ابد داغدار زخمی هستند که دستهایی نا مهربان بر شانه های فدک زدند.هر دری را که می بینم، دردی در من جوان می شود و زخمی کبود در من جوانه می زند.ای زلال ترین بانوی دو عالم! ای که تاریخ، نامت را به احترام می نگارد و من تمام جغرافیا را به یاد تو محترم می شمارم، ای زلال تر از نسیم و ای ماناتر از عشق، هر گاه نام تو بر زبانم می وزد، جانی دوباره در من ریشه می دواند و اندوهی جانکاه زبانه می کشد.میدانم هیچ سنگی لایق آن نبوده است که بر مزارت بنشیند و از این رو تنها خورشید بر مزار تو سایبان است.

هان ای «مادر پدر»! نام تو را می برم، زبان زمستانی ام شکوفه می زند، سلولهای سخره ای ام آواز می خوانندو کلمات مچاله شده ام دهان به دهان می گردند و جهان را شیرین می کنند.

تو در کدامین نقطه جغرافیا خورشید شده ای ؟ در کدامین دریا مرواریدی ؟ یا کدام ابر، از کدام سمت می باری که درختان به احترام آمدنت سبز ایستاده اند؟

ای بانوی زلال، دریا مهاجر است، صدا مهاجر است، رودها مهاجرند، تنها انده توست، تنها زخم پهلوی توست که در کبودی تاریخ ماندگار است. من که ذهن و زبانم با یاد تو شکفته می شوند، امروزبا زبانی شکسته، کلماتی سوگوار و اندوهی ژرف در خود می شکنم. در جایی خواندم: «مگر می توان، پهلوی تو بود و نشکست»

سلام
تسلیت...
زنده تر از تو کسی نیست، چرا گریه کنیم ؟
مرگمان باد و مباد آن که تو را گریه کنیم
هفت پشت عطش از نام زلالت لرزید
ما که باشیم که در سوگ شما گریه کنیم ؟
رفتنت آیینه آمدنت بود، ببخش
شب میلاد تو تلخ است که ما گریه کنیم
ما به جسم شهدا گریه نکردیم، مگر
می توانیم به جان شهدا گریه کنیم ؟
گوش جان باز به فتوای تو داریم، بگو
با چنین حال بمیریم و یا گریه کنیم ؟
ای تو با لهجه ی خرشید سراینده ما
ما تو را با چه زبانی به خدا گریه کنیم ؟
آسمانا ! همه ابریم گره خورده به هم
سر به دامان کدام عقده گشا گریه کنیم ؟
با غبانا ! ز تو و چشم تو آموخته ایم
که به جان تشنگی باغچه ها گریه کنیم
محمد علی بهمنی

سلام
نوروز مبارک
ایام به کا متان
ارادتمند خط سبز

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دل رمیده ما را انیس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

عید بزرگ مبعث حضرت محمد صلی الله علیه و آله بر همگان مبارک باد

سلام دو تا نت آهنگ میذارم که هر دو ایرانی هستن و از سایت نت آهنگ برگزیده شده اند.اولی الهه ناز که میدونم همه بلدن ولی واسه اونهایی که بلد نیستن میذارم.دومی صفحه اول هارمونی شرق و غربه که میدونم خیلی ها مثل من عاشقشن.

در ضمن سعی کنید کلکسیون نت هایی رو که هیچ وقت قادر به نواختنشون نیستید رو جمع نکنید چون به غیر از سردی و بی علاقگی نتیجه ی دیگه ای رو نداره.همیشه یادتون باشه که هنرمندانه نواختن یک آهنگ بسیار ساده بهتر از ناقص ومعیوب نواختن آهنگ های مشکله.

با امید درست درمون واقع شدن نوشته های این وبلاگ

دوستدار شماخط سبز

http://www.noteahang.com/VNotes/ElaheNaz.gif

fhttp://www.noteahang.com/VNotes/HarmunyEastWest1.gi

 سلام

تا لیله الرغائب_ شب آرزو ها_ (پنجشنبه شب این هفته)زیاد باقی نموده اگر دیر نشده واسه من هم دعا کنید.