86/6/27
4:0 ع
در ابتدای امر اگر به خاطر داشته باشید بر این باور بودم که تنها آموزش مهم است و مفید.
اما با گذشت ایام تجربه ثابت کرد که تنها آموزش مطلق کافی نیست. یک ویولونیست ایرانی باید موسیقی دان هم باشد، باید از تاریخ موسیقی سرزمینش و مشاهیر آن و آثار آنها مطلع باشد و باید با نظام دستگاهی موسیقی ایران آشنا باشد و علاوه بر این هویت ملی که من و او با هم می سازیم باید از قافله ی موسیقی جهانی نیز عقب نماند.پس برآن آمدم تا به لطف خدا تغییرات گذشته و آینده را در وبلاگ ویولونیست ایرانی به عمل آورم، در اواسط تابستان 86 آقای مازندرانی به جمع نویسندگان وبلاگ اضافه شدند و امروز آقای خلجی که ورود ایشان را به جمع نویسندگان این وبلاگ تبریک می گویم .باشد که موثر واقع شود و خودهامان را از یک نوازنده ی ساده به یک موسیقی دان کامل در عرصه ی جهانی تبدیل کنیم.
به امید آن ایام
ارادتمند
شهریاری
به حرص ار شربتی خوردم، مگیر از من که بد کردم/بیابان بود و تابستان و آب سرد و استسقا!
دانلود...
